Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ… “Σε αυτούς ανήκουν τα φτερά μου”! – Επιστολή πιλότου της ΠΑ αφιερωμένη στον Γ.Στουρνάρα


Ένας παλιός καλός αεροπόρος, από αυτούς που έκαναν την ΠΑ και κατ’επέκταση την Ελλάδα να κυριαρχεί στους ουρανούς του Αιγαίου από το 1974 και μετά, μας κοινοποίησε την επιστολή που έλαβε από έναν νυν πιλότο μαχητικού αεροσκάφους που κάθε μέρα αγωνίζεται κατά των Τούρκων στις εσχατιές του Αιγαίου. Μετά από άδειά του συντάκτη της, φυσικά.
“Αυτός δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει απεργία, αυτός δεν έχει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για τις μειωμένες κατά 55% αποδοχές του, αυτός δεν έχει τη χαρά να αγκαλιάζει τα παιδιά του κάθε βράδι, γιατί αυτός ο.. πιλότος  διάλεξε, (δική του η επίλογη 100%), όταν οι άλλοι διασκεδάζουν ή απολαμβάνουν τις ειδήσεις, να προσπαθεί να αναχαιτίσει τον εχθρό της πατρίδας,  με κίνδυνο της ζωής του. Περίεργη που είναι η ζωή, αλλά και οι επιλογές των ανθρώπων”, σημειώνει ο βετεράνος της ΠΑ στο “διαβιβαστικό” σημείωμά του:..

«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς… Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και….

γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την… εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του. – Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. -Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλικάρια… Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρει πίσω την υπογραφή του».

170 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατο του Γέρου του Μοριά Θ. Κολοκοτρώνη...

Μόνο ενωμένοι θα νικήσουμε.


γράφει ο Begar
Αυτοί οι άχρηστοι οι πολιτικοί μας, πέτυχαν το ακατόρθωτο: Μετά από τα πρώτα δύο χρόνια ψυχρολουσίας, ο κόσμος σιγά σιγά ξεπέρασε το σύνδρομο της «κατσίκας του γείτονα» και αρχίζει να ενώνεται...