Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, εκτός του μπάτσου και του βουλευτή»

Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη, όπως αυτές που μας έχει συνηθίσει, παραχώρησε ο Τζίμης Πανούσης στο aixmi.gr. Μιλά για το Βατοπέδι, τον Α. Σαμαρά, τους Αγανακτισμένους.

Διαβάστε ένα απόσπασμα παρακάτω:

Γενικά δεν πάμε καλά. Τι βλέπετε; Κάγκελα παντού;

Χα! Είναι τόσο ψυχοφθόρο όλο αυτό… Υπάρχει τέτοια καντήφλα. Έχω κόψει φίλους γιατί μιλάνε μόνο για την κατάσταση που ζούμε. Αλλά με εμμονή όμως, αρρώστια. Ερχόταν, ας πούμε, ο ντράμερ μου στη δουλειά και ήταν χάλια. Ούρλιαζε, χτύπαγε τις πόρτες. Και διαπίστωσα ότι έβλεπε τις ειδήσεις πριν έρθει στο μαγαζί. Σε καταστρέφει όλο αυτό. Από την άλλη πρέπει να ενημερώνεσαι για να δεις τι γίνεται. Το θέμα είναι ότι πρέπει να απαλλαγούμε από τα κομματόσκυλα. Η ουσία του πράγματος είναι αυτή. Είναι κάποιες συμμορίες συγκεκριμένες, δεν είναι πολλές οικογένειες οι οποίες είναι γαντζωμένες στις καρέκλες. Σ’ αυτό το σημείο θέλω να πω ότι η καρέκλα κάνει τον άνθρωπο, δεν κάνει ο άνθρωπος την καρέκλα. Έχουν μάθει, λειτουργούν με «λογική μαφίας». Μάλιστα γνωρίζω κι από μαφιόζους Ναπολιτάνους ότι ζηλεύουν τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει το σύστημα σ' εμάς εδώ. Μην ξεχνάς ότι αυτό λειτουργεί πολλά χρόνια, δεν είναι τωρινό. Και ψάχνουμε τρόπους, δυστυχώς δεν τους έχουμε βρει, για το πώς θα απαλλαγούμε απ’ αυτούς τους νταβατζήδες.

Την υπόθεση Βατοπαίδι πώς την είδατε;

Μια πολύ καλή μπίζνα. Νομίζω ότι αν ο Εφραίμ ήταν υπουργός οικονομικών θα τα πήγαινε περίφημα. Δηλαδή με την Τρόικα θα έκανε ωραίες δουλειές. Θα έβγαζε και τη ζώνη της Παναγίας. Έχουμε τη ζώνη της Παναγίας και κυνηγάμε τη ζώνη του ευρώ; Πρέπει να είμαστε ηλίθιοι.

Τον Αντώνη Σαμαρά;

Νομίζω ότι είναι ο έτερος. Χρειάζεται να γίνει ένα τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Τύπους. Δίδυμοι Τύποι είναι ο Γιωργάκης και ο Αντωνάκης. Είναι χειρότερος από τον Γιωργάκη ο Σαμαράς, μόνο αυτό θα σου πω.

Έμεις δεν έχουμε ευθύνες;

Είμαστε δουλόφρονες, όπως λέει ο Καστοριάδης, από το 400 π.Χ. μέχρι σήμερα είμαστε δουλοπάροικοι, ραγιάδες. Δεν είμαστε πολίτες, δεν έχουμε συνείδηση. Δεν έχουμε ζήσει καμιά επανάσταση. Πολύ σωστά βλέπουμε το κράτος ως κάτι κακό, είναι κακό έτσι όπως είναι, από την άλλη όμως δεν κάνουμε κάτι να αντιπαραταχτούμε.

Το καλοκαίρι υπήρξε αντίδραση.

Όχι, από την αρχή δεν μ' άρεσε αυτό που γινόταν. Ένα ξενόφερτο πράγμα. Αγανακτισμένοι; Εμείς αγανακτισμένους λέγαμε στα φοιτητικά μου χρόνια τους φασίστες που έρχονταν και παρίσταναν τους αγανακτισμένους πολίτες, τους τραμπούκους με στόχο να σπάσουν τις απεργίες και τις καταλήψεις. Αυτό του καλοκαιριού ήταν μια μόδα. Μπροστά ήταν κάποιοι φασίστες, ακολουθούσαν κάποιοι επαγγελματίες αριστεροί… Ένα μπερδεμένο μπουλούκι. Εγώ πιστεύω ότι η εξέγερση περνάει από το στομάχι. Πρέπει να βγει ο κόσμος και θα βγει.

Από πού αλλού μπορεί να ξεκινήσει η εξέγερση;

Νομίζω μόνο από εκεί.

Θα πρέπει, λοιπόν, να πεινάσουμε πραγματικά;

Ο Μπρεχτ λέει κάτι πολύ σοφό : «Ή όλοι ή κανείς». Τι να το κάνω εγώ που έχω δουλειά και βγάζω χρήματα όταν ο διπλανός μου πεινάει; Δεν μπορώ να ζήσω έτσι. Αυτά είναι κάποια αμερικάνικα ήθη που δεν μας ταιριάζουν. Είχα πάει στην Αμερική και δεν άντεξα, δεν άντεχα να κατεβαίνω από το δωμάτιό μου στο ξενοδοχείο και να βλέπω τον άλλο στο δρόμο να κοιμάται σε ένα κουτί. Δεν έχουμε μάθει εμείς να ζούμε έτσι.

Θα ήθελα να σας ρωτήσω ποιο είναι το πιο επίκαιρο σύνθημα σήμερα;

Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, εκτός του μπάτσου και του βουλευτή.

Αυτό!