Ναι, υπάρχει. Βεβαίως υπάρχει. Υπάρχει τέτοια υπόσχεση (στον τελευταίο και αληθινό, όχι στον χαλκευμένο) χρησμό του Μαντείου των Δελφών κατά το 362 μ. Χ.: «ΕΣΘ΄ ΗΜΑΡ, ΟΤΕ ΦΟΙΒΟΣ ΠΑΛΙΝ ΕΛΕΥΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΣ ΑΕΙ ΕΣΤΑΙ».
Ναι, τώρα έφυγε ο Απόλλων, «απέσβετο και λάλον ύδωρ», εντάξει. Όμως «θα έρθει μέρα, που ο Φοίβος (Απόλλων) θα έρθει πάλι και τότε θα μείνει για πάντα». Αυτή η προφητεία της Πυθίας Νικάνδρας δίνει (κατά τους αριθμοσοφιστές) τον αριθμό 3008, ο οποίος ισούται με την φράση «Δευτέρα Παρουσία Απόλλωνος»! Δεν είναι αυτό μία υπόσχεση; Είναι! Και δεν είναι μόνο αυτός ο χρησμός. Ο Ησίοδος, δύο χιλιάδες οχτακόσια τόσα χρόνια πριν, στο ποίημά του «Έργα και Ημέραι» προφήτευσε την επιστροφή του Δία και όρισε τα σημάδια. Κατά τον ποιητή, μετά το χρυσό, το αργυρό, το χάλκινο και το ηρωικό γένος κατά σειράν ήρθε το σιδερένιο γένος, το τελευταίο, αυτό στο οποίο ανήκουμε και εμείς. Για το γένος αυτό, πριν την έλευση του επόμενου γένους, του χρυσού που θα επιστρέψει, ο Ησίοδος καταγράφει την παρακμασμένη εποχή του (και την εποχή μας) και αναφωνεί:
Και συνεχίζει: Ο Δίας λοιπόν - κατά τον Ησίοδο - θα κάνει επέμβαση για να τελειώσει η εποχή του σιδερένιου γένους, δηλαδή η εποχή του δικού μας γένους. Πότε; Όταν ...;
Όμως, πέραν αυτών, η πιο ενδιαφέρουσα (και κωδικοποιημένη) προφητεία βρίσκεται μέσα στο ίδιο το Ελληνικό αλφάβητο. Δεν είναι μόνο μια προφητεία. Είναι μια θεϊκή υπόσχεση. Και ταυτόχρονα μια προσευχή. Κάλλιστα στην θέση του «πάτερ ημών» μπορεί να βάλει ο Έλληνας την «αλφαβήτα» του για να προκαλεί κραδασμικές εκπομπές στο Σύμπαν. Εδώ που τα λέμε, αυτό το κάνει ο Έλληνας έτσι κι αλλιώς, διότι μιλά την Ελληνική γλώσσα, προφέρει τους θεϊκούς φθόγγους, έστω κι αν αυτή η γλώσσα που μιλά σήμερα είναι κουτσουρεμένη, βομβαρδισμένη, όπως ο λεηλατημένος Παρθενών, ο οποίος, παρά τα βαθιά τραύματά του, είναι μυστηριακά πανέμορφος! Σε μια πολύ προχωρημένη εκδοχή, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι, όσο υπάρχει ζωντανή η Ελληνική γλώσσα και μιλιέται, ο πλανήτης αποκλείεται να χαθεί, επειδή έχει την προστασία των «θεών».
Όπως αποκαλύπτει ο γνωστός για τους λεξαρίθμους του εκπληκτικός μαθηματικός Ελευθέριος Αργυρόπουλος, ο οποίος ακολουθεί την Πυθαγόρεια λογική, «η ίδια η Ελληνική γλώσσα είναι ο Θείος Λόγος» και αυτό αποδεικνύεται από την εξής ισοψηφία: Ο αριθμός 1242 ισούται με την φράση «η γλώσσα», ταυτόχρονα όμως και με την φράση «ο Θεός Λόγος εστί»! Αλλά ποια άλλη γλώσσα, πλην της Ελληνικής, διαθέτει μαθηματικές αποδείξεις, ότι «είναι ο Θείος Λόγος»; Καμία!
Τάχα να γίνεται αντιληπτό πλέον τι σημαίνει να μιλάς Ελληνικά και όχι Αγγλικά; Να σημαίνει άραγε και ότι το «εν αρχή ην ο Λόγος», σημαίνει λογικά και ότι «εν αρχή ην ο Έλλην»; Τους δε φέροντες τον τίτλο «Έλλην» ή τους αρνούμενους να τον αποκηρύξουν, είναι γνωστό πλέον, ότι σφαγίασαν κατά εκατομμύρια οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες, με κορυφαίο εξ αυτών τον Θεοδόσιο, όταν γκρέμιζε «τα είδωλα» και επέβαλλε δια ροπάλου τον Παυλιανισμό στον Ελληνικό χώρο. Πόσοι σύγχρονοι Έλληνες γνωρίζουν και αξιολογούν ως ολετήρα του Ελληνισμού τον περίφημο Ιουστινιάνειο Κώδικα, (να σημειωθεί, ότι αποτέλεσε και την βάση της σύγχρονης νομικής επιστήμης) ο οποίος στερεί τα πολιτικά δικαιώματα από όποιον Έλληνα αρνείται να δεχτεί το «σωτήριον βάπτισμα» του Χριστιανού; Και δεν είναι μόνο αυτό! Απαγορεύει στον «αμαρτωλό» και τον «ειδωλολάτρη» Έλληνα να είναι ιδιοκτήτης κινητής ή ακίνητης περιουσίας, του αφαιρείται δια νόμου ό,τι έχει και δεν έχει, ο Νόμος τον εγκαταλείπει «εις την ένδειαν» και επιπλέον του επιβάλλονται οι «έσχατες τιμωρίες». Απαγορεύεται επίσης να διδάσκουν στις Σχολές της Βυζαντινής αυτοκρατορίας «όσοι πάσχουν από την νόσο και την μανίαν των ανόσιων Ελλήνων, ώστε να μη μπορούν πια να διαφθείρουν τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες» ...;
Τάχα να γίνεται αντιληπτό πλέον τι σημαίνει να μιλάς Ελληνικά και όχι Αγγλικά; Να σημαίνει άραγε και ότι το «εν αρχή ην ο Λόγος», σημαίνει λογικά και ότι «εν αρχή ην ο Έλλην»; Τους δε φέροντες τον τίτλο «Έλλην» ή τους αρνούμενους να τον αποκηρύξουν, είναι γνωστό πλέον, ότι σφαγίασαν κατά εκατομμύρια οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες, με κορυφαίο εξ αυτών τον Θεοδόσιο, όταν γκρέμιζε «τα είδωλα» και επέβαλλε δια ροπάλου τον Παυλιανισμό στον Ελληνικό χώρο. Πόσοι σύγχρονοι Έλληνες γνωρίζουν και αξιολογούν ως ολετήρα του Ελληνισμού τον περίφημο Ιουστινιάνειο Κώδικα, (να σημειωθεί, ότι αποτέλεσε και την βάση της σύγχρονης νομικής επιστήμης) ο οποίος στερεί τα πολιτικά δικαιώματα από όποιον Έλληνα αρνείται να δεχτεί το «σωτήριον βάπτισμα» του Χριστιανού; Και δεν είναι μόνο αυτό! Απαγορεύει στον «αμαρτωλό» και τον «ειδωλολάτρη» Έλληνα να είναι ιδιοκτήτης κινητής ή ακίνητης περιουσίας, του αφαιρείται δια νόμου ό,τι έχει και δεν έχει, ο Νόμος τον εγκαταλείπει «εις την ένδειαν» και επιπλέον του επιβάλλονται οι «έσχατες τιμωρίες». Απαγορεύεται επίσης να διδάσκουν στις Σχολές της Βυζαντινής αυτοκρατορίας «όσοι πάσχουν από την νόσο και την μανίαν των ανόσιων Ελλήνων, ώστε να μη μπορούν πια να διαφθείρουν τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες» ...;
Λοιπόν, τα γράμματα του Ελληνικού αλφάβητου είναι 24, αλλά κάποτε ήταν 28. Στοιχεία των λέξεων και ταυτόχρονα στοιχεία της αρίθμησης. Υπήρχαν ακόμη τα γράμματα Στίγμα, δίγαμμα, Κόππα και Σαμπί. Η Ελληνική είναι μαθηματική γλώσσα. Γνωρίζοντας δε τα παραπάνω, γεννιέται το ερώτημα: Τάχα να γίνεται αντιληπτό στους «Έλληνες» ποια υπερεπιστημονική γνώση, ποια υπέρτατη σοφία αναδύεται από την ανά - γνωση ή την ομιλία της (πρωτογενούς και όχι της «εξελιγμένης») Ελληνικής γλώσσας;
Δεν έχουμε την φιλολογική δικαιοδοσία να κάνουμε την γραμματολογική ανάλυση, θ΄ ασκήσουμε όμως το δικαίωμα να υιοθετήσουμε την ανάλυση που έκαμαν άλλοι, την οποία μπορεί ο καθένας να βρει για να κρίνει την αξιοπιστία της. Ας βρει ο καθένας την δική του απάντηση στο ερώτημα γιατί η «αλφαβήτα» μας είναι μια προσευχή των Ελλήνων για να επιστρέψουν οι «θεοί» ή γιατί ταυτόχρονα η «αλφαβήτα» μας αποτελεί την υπόσχεση των «θεών», ότι, αν και έφυγαν, θα επιστρέψουν. Και, αν δεν επιστρέψουν αυτοπροσώπως, θα επιστρέψει το πνεύμα τους, επειδή όλα όσα δοκίμασε στο μεταξύ η ανθρωπότητα είναι πλέον αυταπόδεικτο, ότι απέτυχαν ή παρήκμασαν, έφθασαν στον πάτο. Αφήνοντας στην ευθύνη και στο κέφι του καθενός την έρευνα για το πώς και το γιατί, εμείς θα μεταφέρουμε μόνο την αποκαλυπτική ερμηνεία του Ελληνικού αλφάβητου, την οποία οι εραστές της Ελληνικής γλώσσας ανακάλυψαν και με βάση την Ερμητική φιλοσοφία ερμήνευσαν.
Να σημειωθεί και σε παρένθεση, ότι κακώς γίνεται λόγος για θεούς, είναι μια παρεξήγηση αυτό, θεός για τους πρωτόγονους μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε σύγχρονος, ακόμα κι ένας από μας! Φανταστείτε τι θα ήταν για τους πρωτανθρώπους της λίθινης εποχής ένας σύγχρονος ιδιοκτήτης ελικοπτέρου!
Λοιπόν, όταν μιλάμε (καλά και όχι ανάπηρα) Ελληνικά ή απλώς εκφωνούμε την «αλφαβήτα» μας, στην ουσία κάνουμε την εξής κωδικοποιημένη προσευχή, δονούμαστε σε ανώτερες συχνότητες, δονούμε και τον κόσμο όλο:
"Ήλιε Νοητέ, Εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γη. Κι Εσύ, ήλιε ορατέ, ρίξε τις ακτίνες σου στη λάσπη που ψήνεται. Ας γίνει ένα καταστάλαγμα, για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στη δονούμενη γη. Ας μην επικρατήσει η νύχτα που είναι το μικρόν και κινδυνέψει να σβήσει το απόσταγμα του πυρός μέσα στη λάσπη που κοχλάζει. Και ας αναπτυχθεί η Ψυχή που είναι το μέγιστο και το σημαντικότερο όλων».
Να σημειωθεί και σε παρένθεση, ότι κακώς γίνεται λόγος για θεούς, είναι μια παρεξήγηση αυτό, θεός για τους πρωτόγονους μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε σύγχρονος, ακόμα κι ένας από μας! Φανταστείτε τι θα ήταν για τους πρωτανθρώπους της λίθινης εποχής ένας σύγχρονος ιδιοκτήτης ελικοπτέρου!
Λοιπόν, όταν μιλάμε (καλά και όχι ανάπηρα) Ελληνικά ή απλώς εκφωνούμε την «αλφαβήτα» μας, στην ουσία κάνουμε την εξής κωδικοποιημένη προσευχή, δονούμαστε σε ανώτερες συχνότητες, δονούμε και τον κόσμο όλο:
"Ήλιε Νοητέ, Εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γη. Κι Εσύ, ήλιε ορατέ, ρίξε τις ακτίνες σου στη λάσπη που ψήνεται. Ας γίνει ένα καταστάλαγμα, για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στη δονούμενη γη. Ας μην επικρατήσει η νύχτα που είναι το μικρόν και κινδυνέψει να σβήσει το απόσταγμα του πυρός μέσα στη λάσπη που κοχλάζει. Και ας αναπτυχθεί η Ψυχή που είναι το μέγιστο και το σημαντικότερο όλων».
Η «προσευχή» αυτή περιέχει την συνθήκη της απόλυτης συμμετοχής του ανθρώπου σε κάθε έλευση του Φωτός, σε κάθε παρουσία του (Ενός) Θεού. Αποκλείει την εξ αποκαλύψεως αλήθεια ή τον «από μηχανής θεό», αποκλείει τους Μεσσίες, τους μεσίτες και τους Σωτήρες. Εστιάζει στην ατομική αλλά και την συλλογική ευθύνη, εστιάζει στην απευθείας επαφή της Ψυχής με τον Θεό. Πρόκειται για την συμμετοχή του ανθρώπου, η οποία είναι αναγκαία προϋπόθεση της θείας φροντίδας. Περιέχει επίσης την ελπίδα του ανθρώπινου γένους, περιέχει την λύτρωση του σιδερένιου γένους, αλλά και την (κρυμμένη) γνώση του (ίσον την προφητεία) της επανόδου των θεών, της εβδόμης αποστολής του Διός. Θυμηθείτε πάλι τι λέει ο Ησίοδος: «Δεν έχει επικρατήσει το κακό. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Άρα υπάρχει ακόμη ελπίδα. Όμως τα καλά είναι ανακατεμένα με τα κακά». Περιέχει, ναι, και την υπόσχεση, ότι θα επιστρέψουν τα ανώτερα εκείνα όντα, οι Έλληνες, οι δάσκαλοι της ανθρωπότητας, θα επιστρέψει το αρχαίο (προκατακλυσμιαίο) Ελληνικό πνεύμα και είναι κοσμική ανάγκη να γίνει αυτό, απόδειξη ότι το Ελληνικό αλφάβητο, πηγή και μήτρα όλων των γήινων γλωσσών, δεν είναι ανθρώπινη αλλά «θεϊκή» κατασκευή, άρα για τους ανθρώπους δοτή, άρα συμβόλαιο και υπόσχεση των «θεών», η οποία αποκλείεται ν΄ αθετηθεί. Τα σημάδια τα περιέγραψε ο Ησίοδος, ήξερε αυτός και από τα προηγούμενα γένη, άρα υπήρξαν οι «θεοί» και, αφού υπήρξαν, υπάρχουν, αφού δεν πέθαναν ποτέ, αφού δεν μάθαμε ποτέ για τον θάνατό τους, αφού υπάρχουν, θα επιστρέψουν, όπως ακριβώς το υποσχέθηκαν. Καθότι προφητεία, ο λόγος δηλαδή για το τι θα γίνει στο μέλλον, δεν είναι άλλο από την γνώση για το τι έγινε στο παρελθόν.
Κρατήσαμε για το σημείο αυτό μια ωραία σύμπτωση της Ελληνικής αυτής Διαθήκης μ΄ εκείνης των Μάγιας. Στον «κώδικα της Δρέσδης», στο ένα από τα τέσσερα γραπτά των Μάγιας που διασώθηκαν από τη μανία των Ισπανών Ιησουιτών (οι οποίοι τα θεωρούσαν δαιμονικά πράγματα κι έριξαν στην πυρά μια πολύτιμη παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, ώστε σήμερα να έχουν οι κάποιοι την ευχέρεια να μιλούν για μυθολογία και όχι για ιστορία) απεικονίζεται ο θεός του κατακλυσμού, ν΄ ανοίγει τις πύλες του ουρανού και να πλημμυρίζει τον κόσμο σε ημερομηνία που (με το δικό μας ημερολόγιο) αντιστοιχεί στις 21 Δεκεμβρίου 2012, λίγες μέρες δηλαδή πριν την ανατολή του 2013. Αυτή η παράσταση είναι η βασική αιτία που προκαλεί στους εσχατολόγους ανατριχίλα και τους κάνει να μιλούν για κατακλυσμό που θα προκαλέσει την συντέλεια του κόσμου. Θα μπορούσε όμως να είναι απλά το πανάρχαιο σύμβολο του Υδροχόου, στην εποχή του οποίου η ανθρωπότητα έχει ήδη εισέλθει αυτόν τον καιρό και στην διάρκεια της οποίας λέγεται ότι θα επανέλθει το ευγενές (χρυσό) πνεύμα (του Υδροχόου), ενώ θα υποχωρήσει η ύλη και ο υλισμός. Πάντα κατά την προφητεία των Μάγιας, η 21η Δεκεμβρίου 2012 θα είναι η μέρα που θα επιστρέψει ο Κουκουκλάν ή (για τους Αζτέκους) ο Κουετζαλκοάτλ (που σημαίνει «φίδι με φτερά») ο οποίος θα εξαλείψει τους μιαρούς, ώστε ν΄ αρχίσει μια νέα «Χρυσή Εποχή» ειρήνης και ευημερίας. Ο Κουκουκλάν είναι ο «θεός» που δίδαξε τους αρχαίους Μάγιας, διαθέτει δε όλα τα στοιχεία που αντιστοιχούν στον Ολύμπιο Ερμή. Και έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί ότι ένας κατ΄ εξοχήν αγροτικός λαός (δεν ήξεραν καν τον τροχό, χώρια που στην πνευματική παρακμή τους έκαναν μέχρι και ανθρωποθυσίες) διέθετε εντούτοις τέλειες αστρονομικές γνώσεις και ακριβέστατο ημερολόγιο, πολύ πιο ακριβές από το σύγχρονο, έτσι μπορεί να εξηγηθεί επίσης, ότι το συνηθέστερο σύμβολο στις πυραμίδες των Μάγιας - ω του θαύματος - είναι ο Ελληνικός μαίανδρος!
Για το τέλος (και πέραν της θεϊκής «αλβαβήτας») κρατήσαμε τους υπολογισμούς των αριθμοσοφιστών, οι οποίοι λένε ότι η Ελληνική σημαία είναι σύμβολο των Ολυμπίων, δηλαδή των ΕΨΙΛΟΝ. Όντως, αν προσέξει κανείς καλά την Ελληνική σημαία, θα διαπιστώσει ότι αναδύονται δύο αντεστραμμένα Ε, είναι το Δελφικό σύμβολο και (ταυτόχρονα) μια κωδικοποιημένη υπόσχεση επιστροφής των «θεών». Μην ξεχνάμε δε, ότι ο σταυρός είναι αρχαίο Ελληνικό σύμβολο και το φορούσαν οι ιερείς του Διός, ασχέτως αν υιοθετήθηκε από τους Χριστιανούς, δεν είναι άλλωστε το μόνο. Επίσης: Η Ελληνική σημαία έχει εννιά «φέτες», όσα και τα γράμματα της λέξης «Ελευθερία». Η φράση «Ελευθερία ή θάνατος» έχει εννιά συλλαβές. Η δε λέξη ΕΛΕΦΘΕΡΙΑ ήταν γραμμένη στην «ούγια» ενός μεταλλικού θραύσματος «εξωγήινου» διαστημοπλοίου, που έπεσε στο Ρόσγουελ των ΗΠΑ το 1947 ...;
Λοιπόν: Τρεις διαφορετικές (και κατά λογική σειρά) φράσεις ισούνται (η κάθε μία) με τον ίδιο αριθμό: 2990. Σύμπτωση; Κρίνετέ το εσείς:
Φράση πρώτη: «Η αποκωδικοποίησις της Ελληνικής Σημαίας», (η οποία είναι), φράση δεύτερη: «Το σύμβολον της Ομάδος Ε», (η οποία «Ομάδα Ε» θα επιστρέψει), φράση Τρίτη: Το «έτος δύο χιλιάδες δέκα τρία μ. Χ.».
Πεισθήκατε ή όχι; Θα επιστρέψουν οι «θεοί» (δηλαδή οι Ολύμπιοι) ή όχι; Και δη, θα επιστρέψουν κατά το τέλος του 2012, αρχές 2013 ή όχι; Η αποκωδικοποίηση των συμβόλων οδηγεί όντως σε μια υπόσχεση επιστροφής των «θεών» που κάποτε έφυγαν; Αλλά μήπως, επίσης, οι «θεοί» επέστρεψαν ήδη, όμως εμείς θα το καταλάβουμε στο τέλος του 2012, αρχές του 2013; Το λέμε αυτό, επειδή: ΕΛΕΥΣΙΣ ΕΨΙΛΟΝ = ΚΩΔΙΞ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ = 1715.
Ένα είναι σίγουρο: Θα είμαστε εδώ (χωρίς φόβο και πάθος) για να εξακριβώσουμε, αν τα «κινούμενα αστέρια» που ο καθένας μπορεί να δει στον έναστρο ουρανό κάποιες νύχτες (και είναι πολλοί που λένε ότι τα είδαν τελευταία) δεν είναι σμήνη πυραύλων ή αεροπλάνων ή δορυφόρων, αλλά οι αστροπολιτείες των «θεών» ή - κατά τον σοβιετικό ηγέτη Νικήτα Χρουτσόφ - «τα Ελληνικά τελωνεία του διαστήματος» που «περιπολούν» γύρω από την γη μέχρι να έρθει η κατάλληλη ώρα της «αποκάλυψης».
Έτσι κι αλλιώς θα έρθει μια μέρα (ας ελπίσουμε να είναι σύντομα) που ο άνθρωπος θα ελευθερωθεί οπωσδήποτε από τα δεσμά του, θα ξεφύγει από την αιχμαλωσία της βαρύτητας και θα πετάξει πάλι στον ουρανό, ανάλαφρα, σα «θεός». Στην ίδια την λέξη «άνθρωπος» βρίσκεται κωδικοποιημένη αυτή η θεϊκή «υπόσχεση επιστροφής», διότι, όπως αποκαλύπτει πάλι ο μαθηματικός Ελευθέριος Αργυρόπουλος, η φράση «ο άνθρωπος» έχει τον ίδιο λεξάριθμο (1380) με την φράση «η αντιβαρύτης», άρα ο άνθρωπος (και ποιος είναι άνθρωπος;) σύμφωνα πάντα με τις κρυμμένες πληροφορίες της Ελληνικής γλώσσας, είναι προσωποποίηση της αντιβαρύτητας, είναι δηλαδή ένας «θεός», ελεύθερος από τα γήινα δεσμά, επομένως ικανός «να πετάει ανάλαφρα στον αέρα», ασχέτως αν διανύουμε περίοδο παρακμής, η οποία αποδεικνύεται από μια άλλη αλήθεια: Ότι εις την Νεοελληνικήν γλώσσαν καταργήσαμε στο τέλος των λέξεων το Ν (που δηλώνει τον Νου) και το Σ (που δηλώνει την ολοκλήρωση ή την τελείωση, ή την τελειότητα ή το καταστάλαγμα ή το απόσταγμα) και με τον τρόπο αυτό διαφθείραμε την γλώσσα μας. Το άθροισμα όμως αυτών των δύο γραμματικών συμβόλων της αλφαβήτας μας, του Ν και του Σ, είναι ο αριθμός 250, ο οποίος - όλως τυχαίως, ε - είναι ίδιος με τον λεξάριθμο της λέξης ΠΑΡΑΚΜΗ ...; «Έχει αποδειχθεί εις το εργαστήριον» γράφει ο Αργυρόπουλος, «ότι οι δονήσεις του ν και του ς, όταν αυτά ευρίσκονται εις το πέρας των λέξεων, παράγουν αρμονικούς ήχους, δια των οποίων μειώνεται η ψυχοσωματική έντασις (stress) του ανθρώπου»!
Μοιάζει να έχει απλωθεί μία σκόνη που από την πολυκαιρία έγινε κρούστα πάνω από το σώμα της Ελληνικής γλώσσας και αυτή η κρούστα δεν επιτρέπει την θέαση του πανεπιστημονικού μεγαλείου της. Στην ουσία οι νεοέλληνες, μιλώντας Ελληνικά, παπαγαλίζουν. Διατυπώνουν σκέψεις σε λόγια, χωρίς να γνωρίζουν την αρχετυπική τους έννοια. Η πρωτογένεια των λέξεων έχει αξία και δεν την γνωρίζουμε. Προφέρουμε φωνήεντα και σύμφωνα, λέξεις, προτάσεις, στίχους, στήνουμε όρθιο το σώμα της γλώσσας, αλλά δεν κατανοούμε την ψυχή της. Είναι μια υποψία αυτό, αλλά είναι πλέον μία βάσιμη υποψία.
Ο λόγος που δεν έγραφαν οι σοφοί, αλλά μόνο δίδασκαν, όπως ο Σωκράτης (αλλά και αμέτρητοι άγνωστοι σοφοί) ήταν ακριβώς αυτός: Ο Λόγος που εκφέρεται, ο προφορικός Λόγος, δονεί, άρα δημιουργεί, επειδή το φωτόνιο κινείται κυματοειδώς. Ο γραπτός λόγος δεν δονεί ...; Είναι ένας ταπεινός μεταφορέας της σκέψης, είναι μόνο ένα εξωτερικό ερέθισμα για την αφύπνιση του εσώτερου και αρχαίου και κοιμώμενου εαυτού που διαθέτει ο χαμένος (μέσα στο πλήθος και το χάος) αναγνώστης. Γι΄ αυτό και η επαφή με το γραπτό κείμενο λέγεται ανά - γνωση, δεν λέγεται γνώση, η ανάγνωση (όπως και η συν - γραφή = συγγραφή) είναι ένα μικρό μέρος της γνώσης. Αλλά το αξίωμα ότι η Ελληνική Γλώσσα είναι Πανεπιστήμη και Σοφία, αποδεικνύεται από ένα μαθηματικό γεγονός: Ο λεξάριθμος (781) της φράσης «Η Ελληνική Γραφή» είναι ίδιος μ΄ εκείνον της λέξης «Σοφία»!
Απόδειξη ότι η Ελληνική γλώσσα είναι Πανεπιστήμων και σοφή, βρήκαμε και στην αποκαλυπτική μαθηματική εξίσωση: ΦΩΤΟΝΙΟΝ = ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ = 1850. Πώς ήξερε η Ελληνική γλώσσα τις ανακαλύψεις της σύγχρονης Επιστήμης, πώς ήξερε ανέκαθεν, ότι το φωτόνιον κινείται κυματοειδώς και για τον λόγο αυτό δονεί, άρα δημιουργεί (κόσμους);
Στο πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Αποδείξεις για την μαθηματική κατασκευή της Ελληνικής γλώσσας» (που τυπώθηκε με την χορηγία της Εμπορικής Τράπεζας) ο Ελευθέριος Αργυρόπουλος στον πρόλογό του σημειώνει: «Η Ελληνική γλώσσα, σαν μαθηματική κατασκευή, γνωρίζει όλους τους νόμους της συμπαντικής δημιουργίας, γεγονός που γίνεται αντιληπτό μέσω της λεξαριθμικής θεωρίας». Κι αυτό που λέει, το αποδεικνύει, αλλά, θα πει ο μικρόψυχος, «είναι πολύ ωραίο για να είναι αληθινό». Εμείς ωστόσο θα προσθέταμε, ότι η αποκωδικοποίηση της Ελληνικής γλώσσας μπορεί να μας αποκαλύψει όχι μόνο την Πανεπιστήμη, αλλά κάτι που θα γοήτευε και την κουτσή Μαρία: Την γνώση, τόσο του απωτάτου παρελθόντος, όσο και του κοντινού ή του μακρινού μέλλοντος! Και, αν είναι έτσι, τότε η γλώσσα μας η ίδια όντως αποτελεί θεϊκή «υπόσχεση επιστροφής». Των «θεών» ή του πνεύματος των «θεών», αδιάφορο!
Αλλά και σ΄ εκείνο το γνωστό ρήμα που επίμονα προφέρει ο λαός στις δύσκολες στιγμές του, ότι «μας ξέχασε ο Θεός», υπάρχει μια κωδικοποιημένη υπόσχεση επιστροφής με την μορφή μιας αδημονίας ή ενός παραπόνου. Για να το διακρίνει κανείς, αρκεί να διαβάσει την παροιμία εννοιολογικά και όχι λεκτικά: Για να μας ξεχάσει κάποιος δικός μας άνθρωπος ή ο Θεός ο ίδιος, σημαίνει, ότι κάποτε μας θυμόταν, δηλαδή ήταν εδώ, μας αγαπούσε και μας προστάτευε. Κι αφού ήταν εδώ, αφού μας προστάτευε, σημαίνει ότι, αφού δεν μας προστατεύει πια, δεν είναι εδώ, δηλαδή (κάποια στιγμή) έφυγε. Όμως ποτέ δεν φεύγει ένας Θεός οριστικά. Είναι σαν τον δικό μας άνθρωπο, σαν τον ομοαίματο αδερφό. Ακόμα και να λείψει μια ολόκληρη ζωή, περιμένεις ότι κάποτε θα γυρίσει οπωσδήποτε. Και, όταν λες «μας ξέχασε ο Θεός», εννοείς στην πραγματικότητα, ότι «καθυστερεί πολύ να γυρίσει», έτσι δεν είναι; Η κουβέντα λοιπόν ότι «μας ξέχασε ο Θεός», είναι μια αυτονόητη υπόσχεση επιστροφής, μία δέσμευση, η οποία συνάγεται από την αθανασία του Θεού, διότι Θεός είναι ο τα πάντα πληρών, άρα δεν απουσιάζει ποτέ και από πουθενά, μόνο που δεν τον βλέπουμε αυτές τις μέρες και (πρέπει να καταλάβουμε ότι) φταίμε γι΄ αυτό εμείς, συνάγεται όμως και από εκείνο το «μας», που δηλώνει τον συλλογικό εαυτό, φως φανάρι, ότι αναγνωρίζεται απολύτως η καθολική ιδιότητα του Θεού, αλλά και το «συναμφότερον» του ανθρώπου. Μέσα σ΄ όλα αυτά όμως ενυπάρχει μια ανθρωπομορφική εννοιολογία, που σημαίνει ότι ο Θεός σ΄ αυτή την παροιμία δεν εννοείται με την καθολική, ούτε με την μοναδική του έννοια, εννοείται στον πληθυντικό του αριθμό, η παροιμία μιλάει για τους θεούς, τους άμεσους προστάτες του ανθρωπίνου γένους, αυτούς δηλαδή που μεσολαβούν ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους ή, μάλλον, αυτούς που καταχρηστικά οι άνθρωποι ονόμασαν θεούς παρασυρμένοι από τις ανώτερες ιδιότητές τους, ασύγκριτες μ΄ εκείνες των γήινων. Είναι ζήτημα λογικής ερμηνείας και πνευματικής εμβάθυνσης για ν΄ αποκαλυφθούν οι βαθύτερες έννοιες μιας παροιμίας.
Ύστερα από αυτή την ιχνηλάτηση, αναρωτηθείτε, σύντροφοι: Όλα τούτα είναι συμπτώσεις; Κι αν δεν σας φτάνουν οι τόσες μαθηματικές ή φιλοσοφικές αποδείξεις, πάρτε ακόμα μία:
ΕΨΙΛΟΝ = 5 + 700 + 10 + 30 + 70 + 50 = 865 = ΕΛΕΥΣΙΣ ΔΙΑ = 5 + 30 + 5 + 400 + 200 + 10 + 200 + 4 + 10 + 1 = 865. Το Δελφικό Ε. Το σήμα των Ολυμπίων. Χαραγμένο ακόμα και στην μπάλα της καλαθόσφαιρας. Του μπάσκετ, αν έχετε ακουστά ...;
ΕΨΙΛΟΝ = 5 + 700 + 10 + 30 + 70 + 50 = 865 = ΕΛΕΥΣΙΣ ΔΙΑ = 5 + 30 + 5 + 400 + 200 + 10 + 200 + 4 + 10 + 1 = 865. Το Δελφικό Ε. Το σήμα των Ολυμπίων. Χαραγμένο ακόμα και στην μπάλα της καλαθόσφαιρας. Του μπάσκετ, αν έχετε ακουστά ...;
Κι αν δεν σας φτάνουν ούτε αυτά, ε, ψάξτε στο Internet με οδηγό την φράση «αποκωδικοποίηση της Ελληνικής σημαίας» και θα βρείτε ότι: ΟΙ ΕΨΙΛΟΝ = 945 = ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ. Και, επίσης: Η ΟΜΑΣ Ε = 324 = ΑΓΝΟΣ = ΕΛΛΗΝΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου