Η εγκληματικότητα έχει αλλάξει πρόσωπο δραματικά τα τελευταία χρόνια. Έγινε βίαιη, απάνθρωπη και αδιάκριτη.
Πέρα από τις επιθέσεις στους δρόμους, δαίμονες με μορφή ανθρώπου εισβάλλουν στα σπίτια φιλήσυχων ανθρώπων και οι χειρότεροι εφιάλτες γίνονται πραγματικότητα.
Διότι και αυτό ακόμη το τραυματικό γεγονός μιας διαρρήξης και συνάντησης πρόσωπο με πρόσωπο με μια συμμορία μπορεί με το πέρασμα του χρόνου ίσως κάπως να ξεθωριάσει. Όταν όμως παρά το γεγονός ότι δεν προέβαλες καμιά αντίσταση σε ότι ζήτησαν, βλέπεις να σου βιάζουν τη γυναίκα ένας ένας με τη σειρά σαν, σαν κάτι που δεν περιγράφεται ή να ατιμάζουν την κόρη σου χαράσσοντας έτσι τις ψυχές των ανθρώπων σου για όλη τους τη ζωή -χώρια λοιπές παρενέργειες ενός βιασμού όπου κτήνη σαν αυτά δεν υπολογίζουν τίποτε- και τέλος να σε πλακώνουν στο ξύλο, τότε πώς να το ξεπεράσεις;
Πληροφορούμαστε καθημερινά στο αστυνομικό δελτίο δολοφονίες ηλικιωμένων ανθρώπων που βρήκαν φρικτό θάνατο μετά από μια ολόκληρη ζωή με λεία το ιλλιγιώδες ποσό των € 70,00.
Κι αναρωτιέσαι έχουμε να αντιμετωπίσουμε τόσο ψυχρούς και αναίσθητους εγκληματίες που σκοτώνουν ακόμη και για μικρά σχετικά ποσά ή μήπως βρισκόμαστε σε ένα ασύμμετρο πόλεμο με επαγγελματίες πολεμιστές που εκπαιδεύθηκαν δια του ξυλοδαρμού, της σκληρότητας, του βιασμού και του εξευτελισμού να σκορπίσουν τον τρόμο και την αναταραχή σε μια ολόκληρη κοινωνία;
Δεν τα διαπράττει κανείς τόσο εύκολα αυτά εκτός αν είναι τυφλωμένος από το μίσος και έχει μια κάποια στοιχειώδη εκπαίδευση. Δεν μπουκάρεις σε ένα σπίτι σκοτώνοντας και εξευτελίζοντας ότι βρεις μπροστά σου. Ας μην ξεχνάμε το πόσο εύκολα διέφυγαν τότε του μπλόκου της αστυνομίας καθαρίζοντας επί τόπου δύο νεαρά παιδιά της ΕΛ.ΑΣ.
Στυγνοί εγκληματίες λοιπόν ή εκπαιδευμένοι μαχητές “απελευθερωτικών στρατών”;
Η πολιτεία τι κάνει;
Εξακολουθεί να είναι …μεθυσμένη;
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου