Η δύναμη της αγάπης

Επισκέφτηκε κάποτε το Γέροντα Παΐσιο ένας γνωστός του, ήταν καθηγητής της Αθωνιάδος Σχολής, ό οποίος είχε ένα έντονο προβληματισμό σχετικά με την αντοχή των μαρτύρων της Εκκλησίας μας: Πώς μπόρεσαν να υποφέρουν τόσο πόνο και τόση κακουχία; Ρώτησε το Γέροντα, για το θέμα αυτό κι εκείνος του απάντησε με δυο ωραιότατα παραδείγματα, στα όποια φαίνεται ή μεγάλη δύναμη της αγάπης: «Ή αγάπη πούχαν στο Χριστό τους έδινε τη δύναμη. Οι μάρτυρες αγαπούσαν πολύ το Χριστό, με αγάπη, που καίει και αυτή τούς έκανε να μη νιώθουν πόνο. Να σου πω δύο περιστατικά για να καταλάβεις...

Μια φορά είχε πιάσει φωτιά ένα σπίτι και ήταν μέσα τα παιδάκια Ορμάει ή μάνα μες στις φλόγες και δεν άκουγε τίποτα Γύρισε με τα παιδιά στην αγκαλιά Ήταν καμένη στο πρόσωπο, στα μαλλιά στο χέρια, παντού. Όμως, δεν ένιωθε τίποτα, ούτε λογάριαζε τον πόνο μπροστά στα παιδιά της. Να σου πω κι ένα περιστατικό απ' τη ζωή μου. Εμείς, μια φορά ήμασταν στο χωριό όλοι μαζί. Μας ειδοποίησαν ότι έρχονται οι Γερμανοί και για αυτό θα έπρεπε ν' ανεβούμε στο βουνό. Έμενα τ' αδέλφια μου ήταν κάτω στον κάμπο. Ποιος να τα ειδοποιήσει; «Εκείνους τούς έχασες, που τους έχασες, τουλάχιστο να σου μείνει αυτός», λέγανε οι γείτονες στη μάνα μου κι εννοούσαν εμένα «Αν είναι να τους σκοτώσουν, ας σκοτώσουν και μένα», λέω και δίνω μια και αρχίζω την τρεχάλα Έπεσα σ' ένα χωράφι φρεσκοοργωμένο και βούλιαξα μέχρι το γόνατο. Ήμουν ξυπόλυτος κι έτρεχα, χωρίς να λογαριάζω τ' αγκάθια και τις πέτρες. Έφτασα στ' αδέλφια μου και τους μίλησα Δε προλάβαμε και νάτοι οι Γερμανοί. Δεν μας πείραξαν όμως».

Η αγάπη έχει ακατανίκητη δύναμη. Κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να την εμποδίσει. Με την αγάπη στο Χριστό ό αδύνατος και δειλός γίνεται ατρόμητος και γενναίος, αψηφώντας τους κινδύνους και το θάνατο ακόμα
«Τώρα λιγόστεψαν τα βιώματα»

Η εποχή μας είναι δύσκολη. 0ι χριστιανοί αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα και ανυπέρβλητα εμπόδια Το ρεύμα των συγχρόνων ανθρώπων είναι ορμητικό και αντίθετο προς τις εντολές του Χριστού. Οι χριστιανοί αντιστέκονται, αλλά το ρεύμα είναι τόσο ισχυρό, που δεν μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα Το πιο πιθανό είναι να παρασυρθούν κι εκείνοι. Για αυτό χρειάζονται τα φωτεινά παραδείγματα Δυστυχώς, ή Εκκλησία μας δεν έχει ανθρώπους με αγιότητα Ό Γέροντας Παΐσιος έλεγε: «Τώρα πλήθυναν και τα βιβλία και λιγόστεψαν τα βιώματα».

Οι συνειδητοί χριστιανοί αισθάνονται πολύ άβολα μέσα στη σημερινή κοινωνία Βλέπουν ότι όλοι οί συνάδελφοι τους έχουν ξεχάσει το Θεό. Ζουν δίχως το Θεό. Στην Εκκλησία εμφανίζονται μόνο για κοινωνικούς λόγους. στις κηδείες, τα μνημόσυνα, τους γάμους, και τις βαπτίσεις. Τα ενδιαφέροντα τους είναι περιορισμένα Σκέφτονται κι επιθυμούν τα υλικά αγαθά και τις ηδονές. «Σήμερα, αν κάποιος θέλει να ζήσει τίμια και πνευματικά δεν χωράει στον κόσμο, δυσκολεύεται. και αν δεν προσέξει, θα τον πάρει ο κατήφορος, το κοσμικό κανάλι. Παλιότερα, ήταν πολύ το καλό, πολλή ή αρετή, πολύ το καλό παράδειγμα, και το κακό πνιγόταν στο πολύ καλό και ή λίγη αταξία, που υπήρχε στον κόσμο ή στα Μοναστήρια δεν φαινόταν ούτε έβλεπες. Τώρα τι γίνεται; Το κακό παράδειγμα είναι πολύ και το λίγο καλό, που υπάρχει, περιφρονείται. Γίνεται δηλαδή το αντίθετο• πνίγεται το λίγο καλό στο πολύ κακό και έτσι κυβερνάει το κακό».

Δίχως μέριμνες και άγχος

Είναι σπουδαίο πράγμα να ζεις χωρίς πολλές φροντίδες και άγχος. Να μη επιθυμείς τα περιττά και μάταια Να αναπαύεσαι σε όσα έχεις και ν' αγωνίζεσαι με μέτρο και λογική για τη βελτίωση της κατάστασης σου.

Ωστόσο, οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν μένουν ικανοποιημένοι με τίποτα Θέλουν πάντα κάτι νεώτερο, κάτι πληρέστερο, πιο σύγχρονο, πιο άνετο, πιο εντυπωσιακό και προκλητικό. Έτσι χάνουν τη γαλήνη τους άλλα και τον ανθρωπισμό τους. Και βέβαια καμιά σκέψη για τους φτωχούς, που δεν έχουν ούτε τα προς το ζην αναγκαία Ό Γέροντας Παΐσιος πάντα έλεγε ότι οι πολλές ευκολίες γίνονται δυσκολίες, για αυτό συμβούλευε τους χριστιανούς να έχουν απλή ζωή. Διηγιόταν μάλιστα κι ένα χαριτωμένο περιστατικό, που είχε συμβεί, όταν ήταν στο Σινά

Μια φορά έλεγε ό Γέροντας, ήρθε στο Σινά ένας Γερμανός και κουβέντιαζε μ' ένα πανέξυπνο Βεδουινάκι

—Εσύ είσαι έξυπνο παιδί Μπορείς να μάθεις γράμματα, του είπε με αγνό ενδιαφέρον ό Γερμανός.
-Και μετά ρώτησε ό μικρός
-Μετά θα γίνεις μηχανικός
-Και μετά
-Μετά θ' ανοίξεις ένα συνεργείο αυτοκινήτων.
-και μετά
-Μετά θα το μεγαλώσεις.
–Και μετά
-Μετά θα πάρεις και άλλους να δουλεύουν και θα έχεις πολύ προσωπικό.
Ο μικρός δεν ενθουσιάστηκε απ' τις απαντήσεις του Γερμανού, ιδίως την τελευταία και είπε:
—Δηλαδή, να έχω ένα πονοκέφαλο, να βάλω άλλον ένα πονοκέφαλο και μετά να βάλω κι έναν άλλον; Δεν είναι καλύτερα τώρα, που έχω ήσυχο το κεφάλι μου;

Κι έτσι έκλεισε ή συζήτηση του μικρού με το Γερμανό.

Ο Γέροντας χαιρόταν τους Βεδουίνους κι έπαιρνε διδάγματα απ' την απλή και αμέριμνη ζωή τους.

πηγη