Τα έχουμε πει σχεδόν όλα κι όμως τα πιο σημαντικά μένουν αναπάντητα.
Μάλλον κάνουμε λάθος ερωτήσεις κι όλο μπλέκουμε σε λάθος μονοπάτια.
Είναι η αιώνια πληγή του ανθρώπου να διστάζει μπροστά στα σταυροδρόμια και να περιμένει κάποιον να του φωνάξει που να πάει χωρίς να ρωτήσει μέσα του ποιος είναι ο σκοπός του ταξιδιού
του. Να περιμένει μόνιμα κάποιον άλλον να του παρουσιάσει μια πυξίδα.
Ακόμα κι οι πιο απλοί οργανισμοί στη φύση ξέρουν να διαβάζουν τη πυξίδα
τους. Εμείς νοιώθουμε συνέχεια χαμένοι...
Τελικά είναι εύκολο να κατευθύνει κάποιος τους ανθρώπους αν απλά τους κατασκευάσει μια ψεύτικη ελπίδα, ένα ψεύτικο σκοπό. Αυτό δεν έκαναν πάντα όσοι εξουσίαζαν αυτό τον κόσμο? Αυτό δεν κάνουν και τώρα? Χαρίζουν δεκανίκια στους ανθρώπους που αισθάνονται μόνιμα φοβισμένοι να περπατήσουν μόνοι τους κι όταν θέλουν να τους υποτάξουν τους τα τραβάνε απότομα να νοιώσουν ΦΟΒΟ.
Φόβος. Το μυστικό της επιτυχίας του παρανοϊκού πολιτισμού μας. Ανασφάλεια. Αβεβαιότητα. Ενα συνεχές - ναι αν κάνω αυτό και μου συμβεί το άλλο...- Και τότε από κάπου έρχεται η λύση λες και κολλάει γάντι - για να μην σου συμβεί το άλλο κάνε αυτό - Και κοστίζει τόσο.
Ένας μεγάλος πόλεμος, πάλι, έχει αρχίσει ήδη. Κι όχι μόνο εδώ. Σε όλο το κόσμο. Θα υπάρξουν θύματα πολλά. Θα υπάρξει όμως κι η ευκαιρία να δούμε τα πράγματα από άλλη οπτική αυτή τη φορά?
Θα κατορθώσουμε να ανοίξουμε κάποιο παράθυρο ή θα περάσουμε από το ένα κακό στο χειρότερο, καθότι φύση μαζοχιστής ο άνθρωπος αισθάνεται μια συνεχή ενοχή σε ότι κάνει λες και τη ζωή την έχει κλέψει, κι ένα σωρό παμπόνηροι που δεν πιστεύουν ούτε σε θεούς ούτε σε δαίμονες -γιατί έχουν αναγάγει το τομάρι τους στη θέση του Θεού- του έχουν εμφυσήσει την ιδέα πως η ζωή του πρέπει να είναι ένα συνεχές βάσανο. Πολύ καλή τεχνική αν σκεφτεί κανείς πως οι Κατεργάρηδες ζουν και θρέφονται από τους ανθρώπινους φόβους.
Η ανθρωπότητα με τη μορφή που έχει σήμερα βαδίζει πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί που ήδη έχει αρχίσει να σπάει... Σάπισε το νήμα και πολύ κράτησε. Η μεγάλη επιλογή πλέον δεν είναι αν θα είμαστε το άλφα ή βήτα στρατόπεδο, αν θα είμαστε εχθροί ή φίλοι μεταξύ μας, αλλά αν θα συνεχίσουμε να επιλέγουμε ότι πληγώνει συνέχεια τις ζωές μας ή αν θα συμφιλιωθούμε επί τέλους με την αληθινή ομορφιά της ζωής. Αν θα κατορθώσουμε να αποκωδικοποιήσουμε το νόημα της ύπαρξής μας. Αν δείξουμε λίγο σεβασμό στον εαυτό μας και σε ότι μας περιβάλλει.
Δεν είναι πολύπλοκη η λύση. Πολύπλοκα είναι τα τεχνάσματα για να μην βρούμε την άκρη. Οι μεγάλες αλήθειες είναι απλές. Και τα όνειρα που κάνει ένα παιδί όταν γεννιέται είναι απλά. Μετά φροντίζουμε σιγά σιγά να του τα μετατρέψουμε σε αβάστακτους εφιάλτες.
Οι σοφοί είπαν πως ο άνθρωπος είναι η φύση που απόκτησε συνείδηση. Τι θλιβερό να βλέπουμε αυτόν τον άνθρωπο να μην καταφέρνει να αποκτήσει συνείδηση για το ποια είναι η φύση του....
Τελικά είναι εύκολο να κατευθύνει κάποιος τους ανθρώπους αν απλά τους κατασκευάσει μια ψεύτικη ελπίδα, ένα ψεύτικο σκοπό. Αυτό δεν έκαναν πάντα όσοι εξουσίαζαν αυτό τον κόσμο? Αυτό δεν κάνουν και τώρα? Χαρίζουν δεκανίκια στους ανθρώπους που αισθάνονται μόνιμα φοβισμένοι να περπατήσουν μόνοι τους κι όταν θέλουν να τους υποτάξουν τους τα τραβάνε απότομα να νοιώσουν ΦΟΒΟ.
Φόβος. Το μυστικό της επιτυχίας του παρανοϊκού πολιτισμού μας. Ανασφάλεια. Αβεβαιότητα. Ενα συνεχές - ναι αν κάνω αυτό και μου συμβεί το άλλο...- Και τότε από κάπου έρχεται η λύση λες και κολλάει γάντι - για να μην σου συμβεί το άλλο κάνε αυτό - Και κοστίζει τόσο.
Ένας μεγάλος πόλεμος, πάλι, έχει αρχίσει ήδη. Κι όχι μόνο εδώ. Σε όλο το κόσμο. Θα υπάρξουν θύματα πολλά. Θα υπάρξει όμως κι η ευκαιρία να δούμε τα πράγματα από άλλη οπτική αυτή τη φορά?
Θα κατορθώσουμε να ανοίξουμε κάποιο παράθυρο ή θα περάσουμε από το ένα κακό στο χειρότερο, καθότι φύση μαζοχιστής ο άνθρωπος αισθάνεται μια συνεχή ενοχή σε ότι κάνει λες και τη ζωή την έχει κλέψει, κι ένα σωρό παμπόνηροι που δεν πιστεύουν ούτε σε θεούς ούτε σε δαίμονες -γιατί έχουν αναγάγει το τομάρι τους στη θέση του Θεού- του έχουν εμφυσήσει την ιδέα πως η ζωή του πρέπει να είναι ένα συνεχές βάσανο. Πολύ καλή τεχνική αν σκεφτεί κανείς πως οι Κατεργάρηδες ζουν και θρέφονται από τους ανθρώπινους φόβους.
Η ανθρωπότητα με τη μορφή που έχει σήμερα βαδίζει πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί που ήδη έχει αρχίσει να σπάει... Σάπισε το νήμα και πολύ κράτησε. Η μεγάλη επιλογή πλέον δεν είναι αν θα είμαστε το άλφα ή βήτα στρατόπεδο, αν θα είμαστε εχθροί ή φίλοι μεταξύ μας, αλλά αν θα συνεχίσουμε να επιλέγουμε ότι πληγώνει συνέχεια τις ζωές μας ή αν θα συμφιλιωθούμε επί τέλους με την αληθινή ομορφιά της ζωής. Αν θα κατορθώσουμε να αποκωδικοποιήσουμε το νόημα της ύπαρξής μας. Αν δείξουμε λίγο σεβασμό στον εαυτό μας και σε ότι μας περιβάλλει.
Δεν είναι πολύπλοκη η λύση. Πολύπλοκα είναι τα τεχνάσματα για να μην βρούμε την άκρη. Οι μεγάλες αλήθειες είναι απλές. Και τα όνειρα που κάνει ένα παιδί όταν γεννιέται είναι απλά. Μετά φροντίζουμε σιγά σιγά να του τα μετατρέψουμε σε αβάστακτους εφιάλτες.
Οι σοφοί είπαν πως ο άνθρωπος είναι η φύση που απόκτησε συνείδηση. Τι θλιβερό να βλέπουμε αυτόν τον άνθρωπο να μην καταφέρνει να αποκτήσει συνείδηση για το ποια είναι η φύση του....
Όσο μένουμε υποταγμένοι στο πολιτισμό που έφτιαξαν οι κάθε λογής "μπαμπούλες" της ανθρώπινης ψυχής, θα προσθέτουμε στο ημερολόγιο συνέχεια επετείους θλίψης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου