Σήμερα θα προσπαθήσω να γράψω με εκείνο τον τρόπο που μου έσωσε την Ζωή
Ποιος είναι ο τρόπος; Μα φυσικά να αποτυπώσω με λόγια, της ψυχής μου τις φωνές , να μοιραστώ δηλαδή μαζί σας λίγη από της ζωής μου την κόλαση που τόσο πολύ μοιάζει με την σημερινή πραγματικότητα των πιο πολλών κοινών ομοίων μου θνητών μπας και βρούμε λίγο κουράγιο για να ζήσουμε ανθρώπινα
Αν και τρέμουν τα χέρια μου αυτή την στιγμή θα...
εκθέσω τον εαυτό μου και όπου βγει...
Με πολύ λίγα λόγια στο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μου έκανα χρήση ναρκωτικών αλλά αυτό που μοιάζει με την σημερινή μας πραγματικότητα είναι εκείνη η εποχή που έκανα χρήση ηρωίνης
Τώρα θα μου πιείτε τι κοινό μπορεί να έχει η κόλαση ενός ναρκομανή με την σημερινή καθημερινότητα; και όμως για μένα είναι παρόμοια και έχει τα ίδια στοιχεία
Μοναξιά , φόβο, εξαθλίωση, αλλοίωση της πραγματικότητας, εγωισμό, χάσιμο ηθικών αρχών, βόλεμα, φυγοπονία, χρέωμα , πανικό, κλεψιές, ψέμα και απίστευτη άρνηση για αλλαγή. Αυτά είχα πάνω κάτω εκείνη την εποχή μέσα στην κόλαση της ηρωίνης. Και ρωτάω τώρα :αυτά δεν έχει και η σημερινή καθημερινότητα των πιο πολλών ομοίων μου κοινών θνητών;
Αν με ρωτήσεις ποιο από τα παραπάνω είναι αυτό που με εμπόδιζε ώστε να κόψω και να σώσω την ζωή μου , τελείως αυθόρμητα λέω ο φόβος . Ο φόβος δεν είναι αυτό που μας εμποδίζει σήμερα και σαν κοινωνία γενικά αλλά και σαν άτομα ώστε να αλλάξουμε το δράμα που ζούμε σήμερα στην χώρα μας;
Και για να το κάνω λίγο πιο καθαρό θα περιγράψω λίγο εκείνη την κόλαση .
Είχα μείνει στα παγκάκια αφού πρώτα είχα πουλήσει ότι είχα στο όνομά μου , αφού πρώτα χρεοκόπησα ένα μαγαζί , αφού πρώτα είχα χωρίσει, αφού πρώτα έχασα όλους τους φίλους μου , αφού πρώτα η οικογένειά μου με έκανε πέρα , έμεινα τελείως μόνος σε μια πλατεία εξαθλιωμένος , πεινασμένος , κουρελιασμένος σωματικά και ψυχικά ,χαρμάνης, γενικά ζωντανός νεκρός Και όμως εγώ αρνιωμουν να αλλάξω γιατί πολύ απλά φοβόμουνα να ζήσω , γιατί πολύ απλά φοβόμουνα να αντικρίσω τον εαυτό μου , φοβόμουν το άγνωστο και προτιμούσα να πεθαίνω μέρα με την μέρα στο γνωστό αυτοκαταστροφικό μοτίβο και τρόπο (ζωής) των ναρκωτικών .
Κάπως έτσι δεν είναι σήμερα οι περισσότεροι η μάλλον σε πιο ήπια κόλαση;
Και όμως από φόβο συνεχίζουμε να ανεχόμαστε τα πάντα και πεθαίνουμε μέρα με την μέρα σαν κοινωνία , σαν έθνος , σαν απλοί άνθρωποι και βρίσκουμε κάθε μέρα και μια δικαιολογία που θα μας κρατήσει ακόμη λίγο στην κόλαση. Φοβόμαστε να αντικρίσουμε τον εαυτό μας , φοβόμαστε να αναλάβουμε τα δικά μας λάθη , φοβόμαστε την ζωή που δεν έχουμε ζήσει , και προτιμούμε να ζούμε μέσα σε μια κόλαση που νομίζουμε ότι αντέχουμε
, που νομίζουμε ότι έχουμε ελπίδα για ένα όνειρο βρε αδερφέ
Έχει καμιά διαφορά ο φόβος που ένιωθα τότε με αυτόν τον φόβο που νιώθουμε σήμερα;
Ας απαντήσει κάποιος άλλος για μένα…
Και για να μην μείνω στον φόβο και να περάσω απέναντι του και από μέσα του , με έναν τρόπο σπάζει και έρχεται στην πραγματική του διάσταση
Σπάζοντας την μοναξιά του κεφαλιού μας . Ναι ο σημερινός μας φόβος δεν είναι πραγματικός, είναι καθαρά έργο της μοναξιάς που έχει ο καθένας επιβάλει στον εαυτό του .
Και η μοναξιά μπορεί να σε σκοτώσει προτού μπορέσεις να την αγαπήσεις και να νιώσεις οικία μαζί της.
Και για να πάω και να ακουμπήσω το θαύμα χρειαζόταν να φωνάξω μέσα από την ψυχή μου βοήθεια , χρειαζότανε να σπάσω το εγώ μου και να αγκαλιάσω τον άγνωστο που μου άπλωνε το χέρι του. Χρειαζότανε να βγω από το εγώ και να πάω στο εμείς , χρειαζότανε να πιστέψω στον εαυτό μου εκείνη την κρίσιμη στιγμή προτού πεθάνω, χρειαζότανε να περάσω μέσα από φόβους και δαίμονες για να πάω να ανταμώσω το άγνωστο .Και πόνεσα , και έκλαψα , και έχασα , και χρειάστηκε να τα μηδενίσω όλα και να παραδεχτώ πλήρη ήττα για να μπορέσω να ξαναχτίσω τον εαυτό μου από την αρχή με άλλα δεδομένα.
Θυμάμαι εκείνη την στιγμή που πήρα την απόφαση να επαναστησω και να κόψω ήταν μαγική Λίγο πριν τον θάνατο βγήκε από μέσα μου τόση δύναμη που μέχρι και σήμερα αρνούμαι να δεχτώ ότι ήταν δική μου.
Και όμως, ήταν δική μου και από τότε πιστεύω στο θαύματα και τώρα πιστεύω πως μπορούμε να επανέλθουμε στην πραγματική μας ανθρώπινη φύση , με τις πραγματικές μας ανθρώπινες αξίες.
Μπορούμε να ζωντανεψουμε ξανά την ανθρωπιά μας που τόσο πολύ προσπαθήσαμε να πουλήσουμε για λίγη ύλη παραπάνω που θα τόνωνε τον άρρωστο εγώ μας .
Ξεχάσαμε ότι την χαρά την νιώθεις από αγάπη και δεν την αγοράζεις για να την έχεις κορνίζα σε ένα δανικό σπίτι
Την ομορφιά της ψυχής την έχεις μέσα σου και δεν χρειάζεται να την υποθήκευσις για λίγα αργύρια .
Μοιράσου όλα αυτά που έχεις και νιώθεις ώστε το εγώ να γίνει εμείς , μοιράσου τον πόνο σου και την χαρά σου μέχρι να ενωθείς με την πραγματική πηγή της ζωής.
Άσε το ψέμα σε αυτούς που φοβούνται να ανταμώσουν την Ζωή.
Αυτός είναι ο τρόπος που με κράτησε στην ζωή .
Να μοιράζομαι μέσα από την ψυχή μου και ας μην με αποδεχθείς , και ας μην γίνουμε φίλοι ποτέ , αρκεί να ταυτιστείς με αυτά που νιώθω και να κερδίσω ένα σου μοίρασμα για να μάθω από την δική σου ζωή .
Όσο η μοναξιά και ο φόβος θα κυριεύουν τις ψυχές μας άλλο τόσο θα κοντεύουμε προς τον θάνατο
Αξίζει άραγε να πεθάνουμε από τον φόβο της άγνωστης ζωής που δεν έχουμε ζήσει αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα είναι χειρότερη από αυτήν που ζούμε σήμερα;
Και για να απαντήσω πότε δεν πίστευα όταν έκανα χρήση ηρωίνης ότι θα ερχότανε μια μέρα , έστω μια μέρα που θα μπορούσα να μην πιω τίποτα, ούτε καν μια μπύρα και θα ήμουν και ευτυχισμένος. Και όμως σήμερα ανήκω στο 2% των ανθρώπων που επιβίωσαν από την μάχη με την ηρωίνη.
Πιστεύεται πως είναι πιο δύσκολο να επαναστατησουμε απέναντι στην απανθρωπιά και στις οικονομικοπαπαριές;
Υ.Γ. Τελείως πληροφοριακά αν εμπιστευόμουν την ζωή μου στο κράτος ακόμη θα ήμουν στην λίστα αναμονής για το οκανα …….αν είχα ζήσει βέβαια…….
ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ακης κουστουλιδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου