Μου λες ότι είσαι αποκαρδιωμένος, δεν βλέπεις φως πουθενά και αυτό που ζεις είναι εφιάλτης. Εγώ
πάλι νιώθω ότι τώρα ξύπνησα απ’ το όνειρο και αντικρίζω για πρώτη φορά την αλήθεια...
Μου λες ότι σε πειράζει να βλέπεις τα τουρκοσίριαλ στην TV, γιατί υποψιάζεσαι ότι θέλουν να μας εξοικειώσουν μ’ αυτούς που μας επιβουλεύονται. Αναγνωρίζεις στο πρόσωπο του Τούρκου τον εθνικό σου εχθρό και θέλεις να προστατευθείς. Τον άλλον εχθρό, που αλωνίζει στην πατρίδα εδώ και δεκαετίες, τον πήρες χαμπάρι;
Έχεις αντιληφθεί φίλε μου, αυτός ο εχθρός με τι μας έχει εξοικειώσει; Με το έγκλημα, την βία, τον ναρκισσισμό, την αλαζονεία, την εκδίκηση, την διαφθορά, την κενοδοξία, την πονηριά, το εύκολο χρήμα, το ψέμα…Ο κατάλογος της ανηθικότητας είναι μακρύς και εμείς δοκιμάσαμε όλο το μενού.
Αντιγράψαμε τα καμώματά του, πήραμε τα χούγια του, χορεύουμε την μουσική του, μιλάμε τη γλώσσα του. Μας έδωσε στο πιάτο έτοιμες δικές του αξίες, ευτελείς και εύπεπτες με γεύση φαστ φουντ. Κοιμόμασταν ομαδικά φίλε μου, παραδέξου το, και βλέπαμε ΕΝΑ όνειρο : Το Αμερικάνικο.
Ζούμε τη στιγμή που η Ιστορία μας ζητάει να δείξουμε την ταυτότητά μας κι εμείς δεν κουβαλάμε πάνω μας χαρτιά. Λαθραίοι κάτοικοι στη χώρα μας γίναμε , κυνηγώντας να πάρουμε την πράσινη κάρτα για την παραμονή μας στην Ευρώπη. Δεν έχουμε να δείξουμε και να αποδείξουμε τίποτα στην Ιστορία. Στη τσέπη μας κουβαλάμε μόνο ελάχιστα ευρώ, διαπιστευτήρια των θυσιών μας για να συνεχίζουμε να υπάρχουμε. Να επιβιώσουμε δηλαδή ως μονάδες και όχι ως λαός-συνεχιστής ενός άλλοτε ένδοξου έθνους.
Θυμάμαι κάτι που διάβασα πρόσφατα και με πλήγωσε βαθειά :«Μέσα σ’ αυτήν την εθνική κατάπτωση που περνά σήμερα η Ελλάδα, πολύ φοβούμαι πως εκείνος που κάποτε προσωποποιούσε τον δυναμισμό των ελληνικών όπλων και διέδωσε στον πλανήτη τις μεγαλοφυείς συλλήψεις του ελληνικού πνεύματος, εκείνος ο Αλέξανδρος ο Μακεδών, ο Έλληνας, δεν μας ανήκει. Ίσως δεν δικαιούμεθα πια να θεωρούμε τους εαυτούς μας απόγονούς του. Γιατί όλα δείχνουν πως πάψαμε να είμαστε Έλληνες.» (Χ. Γούδης, 1993).
Δεν ήρθαν οι σφαγιαστές με όπλα και με άρματα φίλε μου. Μας διδάξανε να ακολουθούμε «το περιτύλιγμα» και τα ηχηρά κούφια συνθήματα που χαϊδεύουνε τα αυτιά. Φορέσανε το λοιπόν γραβάτα, για να τους εμπιστευτούμε και επί χρόνια ακρωτηριάζανε σιγά σιγά το έθνος μας. Μου λες ότι μας πήρανε ό,τι έχουμε, αλλά το πιο θλιβερό είναι ότι σκοτώσανε ό,τι ΕΙΜΑΣΤΕ.
Έρχονται στο μυαλό μου οι στίχοι από το τραγούδι του Τζίμη Πανούση:
«Μας τη φέραν οι βάρβαροι
μας θαμπώσαν με δώρα
με χαντρούλες πολύχρωμες
και κουτιά κόκα κόλα
Μας τη φέραν οι βάρβαροι
μας φλομώσαν στο ψέμα
μας τρελάναν στα πέναλτι
και δεν έχουμε τέρμα…
Γερμανίδες τουρίστριες
που διψάνε για σπέρμα
Γιαπωνέζοι βρικόλακες
με καλώδια στο αίμα
Ξεχυθήκαν στο Σύνταγμα
από Δούρειο Ίππο
με καπνούς και με λέιζερ
και μας πιάσαν στον ύπνο
………………………..
Αχ Ευρώπη, εσύ μας μάρανες…!
Ο Τζίμης Πανούσης και κάποιοι άλλοι (λίγοι τον αριθμό) οξυδερκείς Έλληνες όπως ο Χρίστος Γούδης , ο Χάρρυ Κλυν είχαν αντιληφθεί το σχέδιο του εχθρού από την δεκαετία του ’80 κιόλας. Το μέλλον που τότε μας προειδοποιούσαν ότι πλησίαζε απειλητικά, τώρα αποτελεί ένα οδυνηρό παρόν. Ο Χ. Κλυν είχε πει «Εδώ και δύο χρόνια (εννοεί το 1981 που το ΠΑΣΟΚ έγινε Κυβέρνηση) έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης».
Κατάλαβες φίλε μου; Ακολουθούσαμε υπνωτισμένοι για χρόνια το γλυκό κάλεσμα των σειρήνων και τώρα που τις αντικρίσαμε, διαπιστώσαμε με τρόμο ότι είναι τέρατα που θέλουν να μας καταβροχθίσουν. Γι αυτό σου λέω, τώρα νιώθω πως ξύπνησα! Ξύπνησα από τον ζοφερό ύπνο της αδιαφορίας, της ιδιοτέλειας και του εμπαιγμού! Κλείνω τα αυτιά μου στα ψεύδη τους και στα κελεύσματά τους. Θέλω να γίνει σιωπή, για να ακούσω την φωνή των προγόνων μας. Εκείνων των ανδρών που δίδαξαν στον άνθρωπο το ωραίο, το ευγενές, το υψηλό…Αυτό θέλω να ακολουθήσω. Εκεί θα πάω γιατί εκεί ανήκω. Η ταυτότητά μας, αυτό που μας ορίζει ως αληθινούς Έλληνες, να ‘σαι σίγουρος ότι μπορεί να γκρεμίσει τον ψεύτικο γυάλινο κόσμο τους και να πάρουμε επιτέλους μια μεγάλη ανάσα Αλήθειας και Ελευθερίας!
Αυτό φοβούνται η βάρβαροι εισβολείς, αυτό τρέμουν, να μην ξυπνήσει μέσα μας ο Έλληνας, αυτή τη συνείδηση θέλουν να κοιμίσουν!
Θα σου πω και κάτι τελευταίο από τον αγαπημένο μου συγγραφέα Χ. Γούδη:
«Να ζεις σημαίνει να αντιστέκεσαι. Ν’ αντιστέκεσαι στη φθορά, στην κατάντια, στη σύγχυση. Να μην τα’ αφήνεις να σε συμπαρασύρουν. Ν’ αντιστέκεσαι γιατί γεννήθηκες Έλληνας και νιώθεις Έλληνας. Γιατί φέρεις βαριά πολιτική και πολιτισμική κληρονομιά που οφείλεις να προασπίσεις.
Δεν πάνε όλα άσχημα στην Ελλάδα. Υπάρχεις εσύ και αγωνίζεσαι. Έχεις αρχές, έχεις παιδεία, έχεις οράματα για τον εαυτό σου, για τα παιδιά σου, την πατρίδα σου. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, τα μεγάλα συμφέροντα, οι μίζες, ο κόσμος της νύχτας, δεν είναι καθόλου αυτά. Μην αφήσεις να είναι αυτά.
Συσπειρώσου σε πυρήνες πολιτικής και πνευματικής αντίστασης και πρόσφερε ό,τι μπορείς για την πατρίδα σου. Μην τα περιμένεις όλα από αυτήν. Αγωνίσου μαζί με εκείνους που έχουν την αντοχή να αγωνισθούν για μια αξιοκρατική κοινωνία και μια περήφανη Ελλάδα.
Είναι αυτές οι σκέψεις, αυτές οι ανησυχίες κι αυτοί οι στοχασμοί που μας έκαναν να συστήσουμε σήμερα (1995) την Εταιρεία Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης. Είμαστε αποφασισμένοι να παρέμβουμε εκεί που απαιτείται παρέμβαση. Παρέμβαση για την διατήρηση της Εθνικής Μνήμης. Παρέμβαση για τη διαμόρφωση μιας σύγχρονης πολιτικής σκέψης. Παρέμβαση για την προάσπιση της Πολιτισμικής μας Ταυτότητας. Ας μη ξεχνάμε πως εμείς οι Έλληνες ερχόμαστε από μακριά, γι αυτό μπορούμε να φτάσουμε μακριά, αρκεί να μάθουμε να γίνουμε Έλληνες».
Αυτά φίλε μου, και το τραγούδι του Τζίμη αφιερωμένο και στους δυο μας…!
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου