Είναι οι τρεις μεγάλοι αμερικανικοί οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης, που με τις ελεγχόμενα, συνεχόμενες αρνητικές αξιολογήσεις τους για το ελληνικό χρέος το 2010 επιτάχυναν τις εξελίξεις και έστειλαν τη χώρα μας στην Σκύλα και την Χάρυβδη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αφού εκμηδένισαν τεχνικά, δόλια, την οικονομική αξιοπιστία της Ελλάδας, στράφηκαν στη συνέχεια στους λοιπούς αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης και από τον Νοέμβριο του 2011 στον πυρήνα της Ευρωζώνης, και δημιούργησαν (έχουν τον λόγο τους) την μεγαλύτερη οικονομική κρίση. …και Όχι δεν είναι ανθρωποκεντρικοί, οι ίδιοι το λένε, όπως και στην Αντζένα 21, ανήκουν άλλωστε στην γνωστή bilderberg.
Δεν χρειάζεται να πω, ποιοί είναι πίσω από τους αμαρτωλούς οίκους αξιολόγησης, γιατί απλούστατα δεν είναι κανένας από πίσω, είναι μπροστά και ολοφάνεροι. Είναι επίσης ολοφάνερο πως δεν έχουν καμία εποπτεία από κανένα, είναι ανεξάρτητες και ανεξέλικτες. Παίζουν το δικό τους παιχνίδι, χωρίς να είναι καθόλου ανθρωποκεντρικοί. Δεν τους ενδιαφέρει το χρήμα, κατέχουν και κινούν όλο το χρήμα του πλανήτη, τους ενδιαφέρει η ΔΥΝΑΜΗ και η ΕΝΕΡΓΕΙΑ που απορρέει από την Δύναμη του χρήματος. Το χρήμα είναι από μόνο του Ενέργεια και κατέχει τον πλανήτη όποιος κατέχει αυτή την Ενέργεια. Τι την θέλουν και τι την κάνουν αυτή την Ενέργεια; Κάπου την διοχετεύουν, γιατί και αυτοί υπάλληλοι είναι, εντολές εκτελούν, αλλά το χουμε ξαναπεί δεν είναι του παρόντος.
Στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης χρηματιστηριακής οικονομίας και της αστραπιαίας μεταφοράς κεφαλαίων (ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ) σ’ όλο τον κόσμο . Στην εποχή που είναι τόσο εύκολο, με το πάτημα ενός κουμπιού, το να αλλάζει χέρια η Ενέργεια του Χρήματος, ο ρόλος των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης δηλ ο ρόλος του “Παγκόσμιου Οικονομικού Αστυνομικού” επιβάλετο να είναι απαραίτητος. Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται στο στόχαστρο, επειδή με τις ύποπτες και παράνομες σε κάποιες περιπτώσεις βαθμολογήσεις τους δεν μπόρεσαν να διαγνώσουν την οικονομική κρίση του 2008.
Καταγγέλλονται από κυβερνήσεις και αναλυτές ότι έχουν αναλάβει το ρόλο της “παγκόσμιας οικονομικής αστυνομίας”, χωρίς να έχουν την παραμικρή νομιμοποίηση. Φυσικά αυτοί που μιλούν για νομιμοποίηση, σκόπιμα ξεχνούν, πως επειδή ακριβώς δεν υπάρχει ουδεμία νομιμοποίηση, μπορούν κι αυτοί να θησαυρίζουν αλλά και να παίρνουν τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι. Επειδή η λέξη “νομιμοποίηση” είναι και εφαρμόζεται αυστηρά και ανάλγητα για τον λαό, την μάζα.
Η διαδικασία αξιολόγησης βασίζεται στην ανάλυση (α) του επιχειρηματικού κινδύνου (ο βαθμός κινδύνου της επιλεγόμενης οικονομικής δραστηριότητας) και (β) του χρηματοοικονομικού κινδύνου (ο κίνδυνος που συνεπάγεται ο χρηματοοικονομικός προγραμματισμός). Έτσι λένε.
Κάθε Οίκος αξιολόγησης έχει αναπτύξει εικονικά, το δικό του σύστημα διαβάθμισης για τους δανειζόμενους του Δημοσίου αλλά και για τις επιχειρήσεις. Η Fitch Ratings ανέπτυξε ένα σύστημα αξιολόγησης το 1924 που υιοθέτησε και η Standard & Poor’s. Το σύστημα αξιολόγησης της Moody’s είναι λίγο διαφορετικό Ο Οίκοι αξιολόγησης συμβολίζουν με γράμματα τις αξιολογήσεις τους σε μια κλίμακα από τον περισσότερο έως τον λιγότερο πιστοληπτικά αξιόπιστο. Συχνά μπορεί να προστεθεί ένα σήμα (+) ή (-) προκειμένου να δηλωθούν διαφορές μεταξύ κατάταξης (π.χ. ΑΑ+, CCC-). όλα αυτά υπάρχουν μόνο για να κρύψουν την σύνδεση μεταξύ τους, μια και ανήκουν στον πυρήνα της γνωστής Λέσχης και ελέγχονται από την γνωστή Μυστική Εταιρία.
Από το 2006, η Moody’s, η Standard & Poor’s και η Fitch, έχουν τριπλασιάσει τα κέρδη τους (όχι μόνο οικονομικά) στην Ισπανία. Αυτό αναφέρει η ισπανική εφημερίδα El Periodico, που έχει ως επικεφαλίδα: «Οι οίκοι αξιολόγησης κερδίζουν».
Όπως γράφει η εφημερίδα, «την ώρα που η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο, με την ευρωζώνη στα όρια της διάλυσης, ένας από τους τρεις οίκους έδωσε το μοιραίο χτύπημα», αναφερόμενη στην περαιτέρω υποβάθμιση της Ελλάδας από την Fitch στις 13 Ιουλίου. «Θα μπορούσε να είναι οποιασδήποτε από τους τρεις οίκους», λέει η εφημερίδα, «…άλλωστε, όπως τις χαρακτήρισε η ΕΕ, δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά ένα ολιγοπώλιο…».
«Η δουλειά τους είναι τόσο απλή που είναι εξωφρενικό… το ειδικό τους βάρος στις χρηματοπιστωτικές αγορές, σε συνδυασμό με την πλήρη απουσία νομοθετικών ρυθμίσεων και ελέγχων στη Βόρειο Αμερική, έχει καταστήσει τους οίκους αυτούς ως ένα μέγιστο πρόβλημα, ειδικά για τα ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη».
Μάλιστα, εκτός από το να ανέχονται την υποβάθμισή τους, οι κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να δαπανήσουν δημόσιο χρήμα για να καλύψουν τα κενά που προκλήθηκαν από την οικονομική κρίση, η οποία οφείλονταν κυρίως στα τοξικά προϊόντα, που λίγες μόνο μέρες πριν σκάσει η φούσκα, οι οίκοι αυτοί είχαν αξιολογήσει με ΑΑΑ.
Η υποταγή των ίδιων των εταιριών αξιολόγησης στους νόμους της αγοράς (ποιές είναι οι αγορές;
) και κυρίως στη λογική του κέρδους, της Ενέργειας που απορρέει από το χρήμα, αποτελεί βασικό παράγοντα στη διαμόρφωση των εκτιμήσεών τους. Με αποτέλεσμα όλα τα κράτη να είναι όμηροι στις αγορές (ποιές είναι αυτές οι αγορές; 
)MOODY’S
Είναι η κορυφαία σε τζίρο και επιρροή εταιρεία του κλάδου, πρωτοπόρος στην αξιολόγηση και βαθμολόγηση ομολόγων. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο του γνωστού αμερικανού αρθρογράφου των Τάιμς της Νέας Υόρκης, Τόμας Φρίντμαν, που έγινε το 1996. «Κατά την γνώμη μου υπάρχουν δύο υπερδυνάμεις σήμερα στον κόσμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Moody’s. Οι ΗΠΑ μπορούν να σε καταστρέψουν με τις βόμβες τους και η Moody’s με την υποβάθμιση των ομολόγων σου. ..και πιστέψτε με, δεν ξέρω ποια από τις δύο είναι η πιο επικίνδυνη.»
Ο οίκος αξιολόγησης Moody’s ιδρύθηκε το 1909 από τον δικηγόρο και οικονομικό αναλυτή Τζον Μούντι (1868-1958) και την 1η Ιουλίου του 1914 έλαβε νομική υπόσταση. Στην αρχή ο Μούντι εξέδιδε ένα πληροφοριακό δελτίο για τις επενδύσεις στον σιδηρόδρομο και στη συνέχεια επεκτάθηκε στην αξιολόγηση των κρατικών ομολόγων των Ηνωμένων Πολιτειών. Η παγκόσμια επιρροή της εταιρείας αυξήθηκε με ραγδαίους ρυθμούς το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα. Το 1975, η Moody’s κάλυπτε μόλις τρεις χώρες με τις βαθμολογήσεις της, το 1990, 33 και σήμερα πάνω από 100. Οι ανακοινώσεις της εταιρείας για πιθανή ή πραγματική υποβάθμιση των ομολόγων μιας χώρας έχει μεγάλο πολιτικό και οικονομικό αντίκτυπο. Η Ελλάδα το ένιωσε στο πετσί της.
Μεγαλομέτοχος της Moody’s είναι η εταιρεία Berkshire Hathaway του μεγαλοεπενδυτή Γουόρεν Μπάφετ, ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου και επίλεκτου μέλους της Λέσχης bilderberg. Πως γίνεται μία εταιρεία να είναι ταυτόχρονα και ελέγχουσα και ελεγχόμενη; Έλα μου ντε. Η Moody’s διευθύνεται από τον δικηγόρο Ρέιμοντ ΜακΝτάνιελ τζούνιορ, ο οποίος απογείωσε τα κέρδη της και την έκανε παγκόσμια δύναμη και επίσης μέλος της Λέσχης bilderberg. Σήμερα, η Moody’s κατέχει το 45% της παγκόσμιας αγοράς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας κρατών καθορίζοντας την ζωή πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων.
STANDARD AND POOR’S
Τα ίχνη της εταιρείας τα βρίσκουμε κάπου στα 1860, όταν ο δικηγόρος του Μέιν Χένρι Βάρνουμ Πουρ (1812-1905) εξέδωσε το βιβλίο History of Railroads and Canals in the United States, σε μία προσπάθεια να δώσει την αναγκαία πληροφόρηση στους επίδοξους επενδυτές για την οικονομική και επιχειρησιακή κατάσταση των αμερικανικών σιδηροδρόμων. Νωρίτερα, ο Πουρ είχε κάνει περιουσία, επενδύοντας μαζί με τον αδελφό του στην τοπική βιομηχανία ξυλείας.Σε μία παράλληλη πορεία, ο Λούθερ Λι Μπλέικ (1874-1953) ίδρυσε το 1906 τη Standard Statistics Bureau, με στόχο να παράσχει οικονομική πληροφόρηση στις εταιρείες που δραστηριοποιούνταν εκτός σιδηροδρόμων. Αντί να εκδίδει κάθε χρόνο ένα τόμο, όπως έκαναν ο Πουρ και οι κληρονόμοι του, ο Μπλέικ κυκλοφορούσε κατά τακτά χρονικά διαστήματα μικρές κάρτες, επιτρέποντας έτσι στους ενδιαφερόμενους να έχουν καλύτερη πληροφόρηση. Αμφότεροι μέλη γνωστής Λέσχης και γνωστών Μυστικών Εταιριών, λειτουργούν υπό έλεγχο.
Οι δρόμοι των δύο εταιρειών διασταυρώθηκαν το 1941, μεσούντος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν συγχωνεύθηκαν και δημιούργησαν τη Standard & Poor’s. Το 1996 η εταιρεία περιήλθε στην κατοχή της McGraw-Hill, μεγάλης και πολυπλόκαμης εκδοτικής επιχείρησης, για να αποτελέσει τον οικονομικό της βραχίονα.
Τη Standard & Poor’s διευθύνει ο Ινδός μηχανικός και οικονομολόγος Ντέβεν Σάρμα, ο οποίος διαδέχθηκε στο τιμόνι της εταιρείας την Καθλίν Κόρμπετ, η οποία παραιτήθηκε εν μέσω της κρίσης των στεγαστικών ομολόγων, που έπληξε την αμερικάνικη οικονομία το 2007, επειδή είχε αποτύχει να την προβλέψει, αλλά είχε επιτύχει να θησαυρίσει αυτή και οι φίλοι της. Σήμερα ο συγκεκριμένος οίκος αξιολόγησης κατέχει το 40% της παγκόσμιας αγοράς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας.
Είναι ο τρίτος μεγαλύτερος οίκος χρηματοπιστωτικής αξιολόγησης, χωρίς όμως να έχει τον τζίρο και την επιρροή των Μοοdy’s και Standard & Poor’s. Ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη στις 24 Δεκεμβρίου 1913 από τον Τζον Νόουλς Φιτς (1880-1943), απόφοιτο του Πανεπιστημίου Κολούμπια, που ξεκίνησε την επιχειρηματική του καριέρα ως ιδιοκτήτης ανθοπωλείου στη Νέα Υόρκη.
Μετά τον θάνατο του αδελφού του πούλησε το ανθοπωλείο και ασχολήθηκε με την οικογενειακή τυπογραφική επιχείρηση. Το 1913 ο Τζον Φιτς ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Fitch Publishing Company και ειδικεύτηκε στην έκδοση οικονομικών βιβλίων και στατιστικών. Την επιχείρηση συνέχισαν οι κληρονόμοι του και το 1997 συγχωνεύτηκε με την IBCA. Τα τελευταία χρόνια έχει περιέλθει υπό ευρωπαϊκό έλεγχο. Ανήκει στον γαλλικό όμιλο Fimalac του επιχειρηματία και επίλεκτου μέλους της Λέσχης Βilderberg, Σαρλ Εζέν ντε Λασαριέρ Λαντρέ. Έκπληξη
Η Fitch, που ειδικεύεται στις αξιολογήσεις και στη διαχείριση του επιχειρηματικού κινδύνου, διευθύνεται από τον οικονομολόγο Στίβεν Τζόιντ, ο οποίος δηλώνει ότι επιδιώκει τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια στις βαθμολογήσεις της εταιρείας. Μέλος κι ετούτος της γνωστής και αγαπημένης μας Λέσχης.
Ναι της ίδια γνωστής Λέσχης Βilderberg που από την πυρήνα της (Τριμερής) φόρτωσαν στην Ελλάδα τον κατ ευφημισμό “πρωθυπουργό” και αγαπημένο μέλος της, κύριο συνυπεύθυνο για την σημερινή κατάντια των λαών.
Τώρα βγάλε μόνος σου συμπέρασμα ως προς του τι γίνεται, ποιοί σε κυβερνούν, ποιοί και με ποιά κριτήρια αποφασίζουν σχετικά με την ζωή σου, τα οικονομικά σου ειδικά όταν οι ίδιοι λένε πως οι αποφάσεις τους δεν είναι ανθρωποκεντρικές όπως και στην Αντζένα 21. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι πως όλοι ετούτοι είναι μικρά και αναλώσιμα πιόνια, ποιών; …
…και όλα αυτά ανεξάρτητα με το αν ψηφίζεις ή αν πιστεύεις το ανέκδοτο, πως ζεις σε δημοκρατία. Εκτός κι αν η δημοκρατία είναι έτσι. Τι να σου πω δεν είμαι δημοκράτης και δεν γνωρίζω.
Τι να κάνεις;
πηγηhttp://www.apocalypsejohn.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου