Νέμεσις: Ιχναίη, Αδράστεια, Ραμνουσία

Ελάχιστα γνωρίζουμε για τη Νέμεσι, αυτή την αρχαιότατη θεότητα, που προσδιορίζεται άλλοτε ως Ιχναίη, άλλοτε ως Αδράστεια ή Ραμνουσία. Η ετυμολογία, η ρίζα του ονόματος «νέμω», δήλωνε αρχικά τη δίκαιη διανομή, τη μοιρασιά που γίνεται βάσει νόμιμης εξουσίας.
Με τον καιρό απέκτησε τη σημασία της ανάληψης δικαστικής δράσης εκ μέρους της εξουσίας ώστε να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Ως λέξη η «Νέμεσις» έχει αντικειμενική αξία και όχι υποκειμενική. Αναφέρεται στο φορέα της εξουσίας που την ασκεί. Μεταφορικά λέγοντας «Νέμεσι» εννοούμε τη θεία δίκη. 

Ήταν η Νύχτα σύμφωνα με τη θεογονία του Ησίοδου και τον Παυσανία, που δίχως σύντροφο αρσενικό γέννησε την Νέμεσι, για να κρατά σε ισορροπία τις ανθρώπινες υποθέσεις. Στα Διονυσιακά του Νόννου έχουμε μια διαφορετική άποψη, που θέλει την Νέμεσι κόρη του Ωκεανού, ενώ ο Υγίνος την περιγράφει ως δημιούργημα του Ερέβους και της Νύχτας.Ονομαζόταν, επίσης, Ραμνουσία, εξαιτίας ενός αγάλματος και ενός ναού της στην Ραμνούντα, χωριό της βόρειας Αττικής. Το επίθετο Αδράστεια που της αποδόθηκε, «εκείνη από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει», ανήκε μάλλον αρχικά στη φρυγική θεότητα Κυβέλη και της αποδόθηκε μεταγενέστερα. Η Νέμεσις ως θεότητα προσωποποιούσε μαζί με άλλες (Θέμιδα, Ειμαρμένη κ.ο.κ.) την έννοια της δικαιοσύνης και αποκαθιστούσε την τάξη (της φύσης, της ανθρώπινης κοινωνίας, του κόσμου), όταν αυτή διασαλευόταν. Τότε τιμωρούσε την υπεροψία και την αλαζονεία των ανθρώπων (την ύβριν). Αν κάποιος αδικεί τους άλλους συνεχώς, και κάποια στιγμή η ίδια η ζωή του θέσει οδυνηρό φρένο στη στρεβλή πορεία του, τότε μιλάμε για «θεία δίκη».

Ας δούμε όμως το μυθολογικό πλαίσιο στο οποίο κινείται η Νέμεσις. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι υπήρχε ναός αφιερωμένος στη θεά στη Σμύρνη. Ορισμένοι συγγραφείς, μεταξύ των οποίων και ο Απολλόδωρος, γράφουν πως η Νέμεσις όταν ενώθηκε με τον Δία, γέννησε την Ελένη. Παρόλο που η Νέμεσις υπέστη μεγάλη καταδίωξη για να αποφύγει τον πόθο του Δία, ενώθηκε μαζί του με τη μορφή χήνας, όταν ο Δίας είχε τη μορφή κύκνου. Κατά την καταδίωξή της πέρασε η Νέμεσις χώρες και ηπείρους, θάλασσες όπου μεταμορφώνονταν σε ψάρι, και γενικά άλλαζε εκείνη συνέχεια μορφή. Η Νέμεσις γέννησε ένα αυγό το οποίο βρήκε στο δάσος ένας βοσκός και το έδωσε στη Λήδα. Η Λήδα το έκλεισε σε ένα ερμάρι και όταν γεννήθηκε η Ελένη, την ανέθρεψε σαν κόρη της. Υπάρχουν άλλες δύο εκδοχές για το αυγό αυτό:

α) ότι ο Ερμής το έριξε στον κόρφο της Λήδας
β) ότι έπεσε από τον ουρανό.Από αυτή την ιστορία της ένωσης της Νέμεσης με τον Δία, αντιλαμβανόμαστε μια «υδάτινη» φύση (μεταμόρφωση σε ψάρι, ένωση με τον Δία υπό τη μορφή χήνας). Είναι σαν η Πύρινη όψη (Δίας-κεραυνοί) στην ένωσή της με το Νερό (Νέμεσις) να δίνουν τη φωτιά μέσα στο νερό. Η φωτιά μέσα στο νερό είναι η Ελένη (Ελμ, φαινόμενο που περιγράφουν οι ναυτικοί, αν ανατρέξουμε στο άρθρο «Κάστωρ και Πολυδεύκης-Ουράνιοι Δίδυμοι»). ΄Ετσι κι αλλιώς, η Ελένη είναι αδελφή φυσική ή όχι των Κάστορα και Πολυδεύκη.

Υπάρχει και μια παρόμοια άποψη της μυθολογικής διαδρομής της Νέμεσης. Λεγόταν πως από την ένωση του Ταρτάρου και της Νέμεσης γεννήθηκαν οι Τελχίνες. Τα ονόματά τους ήταν Χρυσός, ¶ργυρος και Χαλκός, από τα μέταλλα που είχαν ανακαλύψει ή κατά τον Βακχυλίδη Ακταίος, Μεγαλήσιος, Ορμενός και Λύκος. Οι Τελχίνες ήταν μάγοι και προκαλούσαν βροχή, χαλάζι, χιόνι και κεραυνούς. Ήταν πνεύματα της φωτιάς-ηφαιστειακά, από ρίζες έφτιαχναν φίλτρα θαυματουργά και κατείχαν τρομερές δεξιότητες. Περιγράφονται ενίοτε δίχως χέρια ή πόδια. Ήταν όντα αμφίβια και είχαν κάτι από άνθρωπο και κάτι από ψάρι, σαν τον Όανες της σουμερο-βαβυλωνιακής μυθολογίας. Τους περιέγραφαν με μεμβράνη στα δάχτυλα και φημισμένες οικογένειες ισχυρίζονταν ότι κατάγονταν από τη γενιά τους.Όπως και να ‘χει, άλλη μία ένωση της Νέμεσης με την αρσενική όψη, έχει ως αποτέλεσμα το πυρ μέσα στο ύδωρ, καθώς είδαμε να περιγράφεται η φύση αυτών των πλασμάτων. Σύμβολα της θεάς είναι ο πήχυς και το χαλινάρι. Τα σύμβολα αυτά είναι ενδεικτικότατα της λειτουργίας της, να προσμετρά τις ανθρώπινες σκέψεις, συναισθήματα, δράσεις και να θέτει ένα όριο στην αχαλίνωτη ασυδοσία του εγωισμού των ανθρώπων. ΄Ετσι η έπαρση των θνητών έναντι των Κοσμικών Νόμων (ύβρις) και η κατάφωρη αδιαφορία για το Κοινό Καλό, σαρώνονται με τη δράση της Νέμεσης και εδώ μοιάζει με Συμπαντική Ζυγαριά που απονέμει αέναα Δικαιοσύνη.

Εσένα την Νέμεση καλώ, 

τη βασίλισσα την πανίσχυρη, 

μέσω της οποίας αποκαλύπτονται οι πράξεις των θνητών ανθρώπων, 

την αιώνια, την αξιοσέβαστη, με την απεριόριστη όραση, 

εκείνη που αγαλιάζει με το ορθό και το δίκαιο

[...]σε κάθε θνητό είναι γνωστή η επιρροή σου, 

και οι άνθρωποι βογγούν πίσω από τα δίκαια δεσμά σου, 

γιατί κάθε σκέψη καλά κρυμμένη στο μυαλό, 

ξεκάθαρα αποκαλύπτεται στη θέα σου. 

[...] Έλα ευλογημένη και ιερή Θεά, εισάκουσε την προσευχή μου, 

και βάλε στη φροντίδα σου τη ζωή του πιστού σου, 

την αγαθοεργή σου βοήθεια δώσε στην ώρα της ανάγκης, 

και άφθονη ισχύ στη δύναμη της λογικής, 

τις σκέψεις τις ασεβείς, τις αλλαζονικές και τις χαμερπείς διώξε μακριά. 

–Ορφικός Ύμνος 61 στην Νέμεσιν


Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Στράβων 9.1.17
Απολλόδωρος 3.127f
Υγίνου,  Αστρονομία, 2.8
Ησίοδου,  Θεογονία, 223
Παυσανίας 7.5.3
Νόννου,  Διονυσιακά, 48.375
Βακχυλίδης,  Αποσπ. 
Ομηρικός Ύμνος III στον Δήλιο Απόλλωνα 89f
Ορφικός Ύμνος 61 στην Νέμεσιν
Greek Lyric IV, Βακχυλίδης  Αποσπ. 52 (από τον Τζέτζη περί Θεογονίας) 
Dr. Vollmer's Wörterbuch der Mythologie aller Völker,  Stuttgart: Hoffmann'sche Verlagsbuchhandlung, 1874. 
Λεξικόν Σουΐδα,  λήμμα: Ραμνουσία Νέμεσις
E.T.A. 



































© 2005 kosmos zine 
 Το είδαμε: thesecretrealtruth. 

πηγηhttp://www.katohika.gr/